Papatya fallarına inanırdım, eskiden şimdi büyüdüm ve hiç papatyam kalmadı bahçlerimde.
Sana kırgını papatya, bir seviyoru sığdıramadın onca yaprağına.
Bilirim azizim bilirim, bilmezler kıymetini, kıymet bilenin.
Ne yani, papatyada bir yaprak daha olsaydı beni sevecek miydin?
Biz papatya yoluyoruz seviyor mu sevmiyor mu diye, hayatta bizi yoluyor aslında dayanacak mı dayanmayacak mı diye!
Açsın artık papatyalar, gönlüme bahar gelmiyor.
Tüm papatyaları kopartsan ada baharın gelmesine engel olamazsın.
Sensiz nasıl mutlu olayım ki ben? papatyasız bahar mı olurmuş?
Papatya kokusuna sığdır hayallerini.
Hani çok su verince ölüyormuş ya papatyalar, birisini de çok sevince bırakıp gidiyormuş meğer.
Umutlar papatya gibidir, çabuk solar.
Sonra sen geldin güldün, gönlümdeki en kurak toprakları papatya bahçesi oldu.
Papatya misali nadide bir çiçek, senin volkan gibi kalbinde açabilir mi?
Papatyaların olmadığı yerlerde insanlar yaşayamaz.
Ne sevdiğin belli ne de sevmediğin papatya falı gibi.
Fal bakalım diye yapraklarını yolacağınıza papatyaları götürüp sevdiğinize verin.
Nedamet ateşiyle dolu bir gönülle, nemli gözlerle tövbe et! zira papatyalar güneşli ve ıslak yerlerde açar.
Oysa ben seni papatya kadar masum sevmiştim.
Güzellik görenin gözündedir.
Özür dilerim papatyalar benim canım yandı diye sizin canınızı yakmamalıydım.
0 Yorum